Posted by kitaplog

Stormrider’ın Türkçesi Fırtınasüren demek. Her ne kadar pek fırtına sürmese de yaptıklarıyla ve ettikleriyle kitaptaki kahraman Gaise Macon fırtına gibi esmeyi ve gürlemeyi başarıyor.

 
Bu kitabı daha önce yazmayı düşünüyordum. Hatta üçüncü kitabın yazısını yazdığımda bu kitabın ortalarına gelmiş olmama rağmen aradaki zamanda kitabı bir yerde unutmam yüzünden bitirmem biraz zaman aldı.

Üçüncü kitaptan birkaç yıl sonra başlıyor Stormrider. Bu kitapta ön planda iç savaşa ve savaşın insanlara neler yaptığına odaklanıyor. Savaşa katılan ve kısa sürede general rütbesine yükselen Gaise Macon başarılarıyla ve korku bilmezliğiyle hem kendi askerlerinin gönlünde taht kurmayı başarıyor hem de Gray Ghost (Gri Hayalet) adını alıyor.

 
Kitapta aynı zamanda savaşın çıkışının temelinde bulunan din uğruna insanların yaptıklarına da değiniliyor. Dini alet eden ve kendileri için kullanan Kilise Şövalyeleri bizim dünyamızda ve (kitapta değndiği üzere) pek çok paralel dünyada olduğu gibi kendi kendini ve herşeyi yok etmek için elinden geleni yapıyor. Bütün bunların arınma, temizlenme ve iyilik amaçlarıyla yapılması ve bir kötülüğün etrafında toplanan bir grup insanın çok daha büyük toplulukları etkileyebilmeleri kitapta en çok dikkatimi çeken şeylerden birisi oldu.

Savaşa değindiğinden bahsetmişken kitabın biraz daha bu konuya girmemek olmaz. Kitaptaki pek çok karakter yaptıklarından ve kendilerinden nefret de etseler savaşın etkilerinden, ruhlarında açtığı yaralardan kurtulamıyorlar. Pekçok masum belki de bir hiç uğruna yaşamını kaybediyor, ki bu ölenler şanslı grupta olanlar. Ölmeyip geri de kalanlar zorunluluk ve başka şeyler adına olmayı hiç düşünmedikleri, olmaktan nefret edecekleri kişilere dönüşüyorlar. Kahramanımız Gaise Macon da bu değişenler arasında.

 
Gene de kitap ilginç bir kurguyla, bana göre biraz hızlı bir şekilde ama güzel bir toparlamayla bitiyor. Kitabın sonundaki “Şükran Günü” ve Amerika kıtası vurgusu ise hem şaşırtıcı bir sürpriz olarak yerini alıyor.

 

.