Posted by kitaplog

MUSTAFA ÇETİNEL

 

Merhabalar,

Bugün size daha dün gece son sayfasını okumuş olduğum kitabı anlatmak istiyorum. Canan Tan isimli yazarımızın Piraye isimli kitabını.
Belirtmem gerekiyor ki, bu kitap bayanların beğeneceği bir kitap. Ben kişisel olarak beğenmedim. Kitap tamamen bayanlara hitaben yazılmış. Zaten bunu kitabın arka kapağında görüyoruz. Canan Tan arka kapak kısmına, okur görüşlerini eklemeyi uygun görmüş ve ne hikmettir ki, bir tane bile erkek okurun görüsü yok bu kısımda. Daha oradan çakmalıydım durumu ama, olsun… Okuduk bir kere…

Kitabın, kitaptaki ana karakterin ismini nereden aldığını bilmeyenler için belirtmek istiyorum. Nazım Hikmet’in uğruna nice şiirler yazmış olduğu Piraye. Piraye karakterimizin babası bir Nazım Hikmet hayranı olduğu için kızlarına onu andıran isimler veriyor. Piraye ve ablası Hatice. Burada bahşi geçmişken belirtmeliyim ki, kitaptaki en iyi karakter Piraye’nin babası…

 Şimdi gelelim Piraye’ye. Bir insan bu kadar salak olamaz dedirten hareketleriyle kitap boyunca bana kafayı yedirtmeyi başarıyor bu karakter. Daha kitabın başında annesine “Benimle olacak adam, bana şiirlerle gelecek, Nazım’in Piraye’ye yaptığı gibi…” diyen kızımız, bu “şiirlerle gelen” gencimizi, onun adına yazmış olduğu şiirleri, o kadar yakınlaşmaya rağmen “biz arkadaşız, daha fazlası olamaz” şekline tipik bahaneyle reddediyor. Bunun gibi kaç tane daha olay gerçekleştiğini belirtmek istemiyorum kitabı okuyacaklara ayıp olmasın diye. Ama ne olursa olsun, herkes bu kıza aşık oluyor, ve önüne gelen “dakika 1, gol 1” şeklinde bir felsefeyle “Benimle evlenir misin?” sorusunu soruyor, ve bana “Yok artık yaaa!” dedirtiyor. Bu durum kitapta sinirlerime dokunan durumlardan birisı. Tabii diğer bir nokta da var ki, o kadar karşısına iyi (ve istediği) şekilde gelenleri reddinin ardından, çok farklı bir şekilde ama karaktere hiç yakıştıramayacağımız bir şekilde gelen kişiyi kabul etmesi.

 

Diğer belirtmem gereken nokta işe, Piraye’mizin çok iyi para kazanan bir dış doktorunun kızı olması. Tabii bunun da etkisiyle, çevresindeki (neredeyse) herkes zengin kesim oluyor. Piraye’nın üniversiteye başlamasıyla başlayan kitabımız, Piraye’nın eşinden boşanmasıyla bitiyor, ama bitene kadar nasıl zenginlikler aktarılıyor anlatamam. Paralar havada uçuşuyor, altınlar, elmaslar elden ele dolaşıyor. Bunu söylediğim için beni affedin ama, kitaptaki tek fakir görünümlü karakter işe, bu Piraye’ye şiirle gelen, bursla okulunu sürdüren Arif. Onun hariçinde oyoyoy… Paralar akıyor her taraftan.

Kitabın geneline baktığımızda ise tipik kavramları ele aldığını belirtmem gerekiyor yazarın. İstanbul’lu zengin bir genç bayanın üniversite ve sonrasındaki yaşamı, kültürler arasındaki çatışmalar, farklılıklar, ve dahası… Hepsi tipik konuları içeriyor ve yazarımız dallandırıp, budaklandırarak kitabı 400 sayfaya kadar çıkarmayı başarıyor, ki bu bile bir başarı sebebidir. Kitabın anlatım dili, birinci ağızdan, Piraye’nın ağzından olduğu için yaptıklarının ve düsüncelerinin birinci ağızdan anlatılması bazı kısımlarda ayrı bir işkence haline geliyor.
 
Yorumumun başında da belirttiğim gibi;

Bayanlara: İyi okumalar,

Baylara: Bence gerek yok okunmasına. Ama okursanız ne birşey kazanırsınız, ne kaybedersiniz.

 

.